Το γκολ

Μια γυναίκα εξιστορεί σπαράγματα της ζωής της, συνθέτοντας ένα τραγικό παζλ. Το παρελθόν της ζοφερό, οι διάσπαρτες μνήμες της αδυσώπητες και μια πράξη της που την έχει στιγματίσει, φέρει το αβάσταχτο βάρος της ενοχής, αλλά και την απατηλή όψη της εξιλέωσης. Ο χρόνος της σιωπής και της μοναξιάς που ακολουθεί, ο στάσιμος χρόνος, την εξουθενώνει. «Η πλάτη μου είναι γεμάτη χρόνο· γι' αυτό βάρυνε, καμπούριασε» -ψιθυρίζει. «Η ζωή μου είναι χρόνος. Είμαι ο χρόνος και κουβαλώ, στην πλάτη, το θάνατο. Εγώ, ο χρόνος! Εγώ, ο θάνατος!'».. Η εκ βαθέων εξομολόγηση μιας γυναίκας.