Ο Μουτζούρης μουγκρίζει σαν θηρίο και τραντάζεται ολόκληρος. Ο καπνός απ' το φουγάρο του σκοτεινιάζει τον ουρανό και τα πρόσωπα των επιβατών μαυρίζουν. Έξω από τα παράθυρα των βαγονιών, χέρια πηγαινοέρχονται και αποχαιρετούν συγγενείς και φίλους. Ξαφνικά ο μηχανοδηγός πατά ένα μοχλό και οι τροχοί κυλάνε πάνω στις ράγες. Ακούγονται τρία συνεχόμενα: ουου, ουου, ουου - και το ταξίδι προς την Πελοπόννησο αρχίζει.
Ο Αντώνης με τη Μαρίνα κάθονται αντικριστά στις θέσεις τους και χαμογελούν. Είναι τόσο χαρούμενοι που θα γνωρίσουν άγνωστα μέρη και θα μάθουν καινούρια πράγματα. Όταν φτάσουν στον προορισμό τους, θα έχουν ζήσει πολύ όμορφες εμπειρίες, που θα τους μείνουν αξέχαστες. Γιατί κάθε ταξίδι, όπως κι ένα καλό βιβλίο, κρύβει τα δικά του μυστικά.
Και στο τέλος της διαδρομής, ο Μουτζούρης θα τους μάθει το πιο σπουδαίο απ' όλα: πως υπάρχουν στιγμές που ακόμα και οι ατσάλινες μηχανές μπορούν να μιλούν και να δακρύζουν.
