Αμέσως ένα κοπάδι πανέμορφες πυγολαμπίδες, ανέβασαν μέχρι το παράθυρό του ένα κουκλίστικο φορεματάκι που ήταν φτιαγμένο από ροδοπέταλα, φύλλα γιασεμιού, και ήταν ραμμένο με φεγγαραχτίδες.
...Με το μαντήλι στην τσέπη ο μικρός απομακρύνθηκε από τη γιαγιά χωρίς να το καταλάβει.
Όμως, η προηγούμενη μαγεία συνεχιζόταν: Άκουγε ακόμα και το σύρσιμο των σκουληκιών κάτω απ' τη γη, το χαμηλό τρίξιμο από τις ρίζες που βάθαιναν. Έφτασε στο ποτάμι· το νερό τραγουδούσε, μιλούσε, του έλεγε:
"`Ελα, έλα εδώ κοντά μου,
έλα, έλα να σου πω, πώς κυλάει το νερό
το ξέρεις πού φτάνει, πώς τρέχει από εδώ;
Πώς γίνεται θαλασσινό;"
Η Ελπίδα Βουρλιώτη γεννήθηκε στη Σάμο. Φιλόλογος, επιμελήτρια εκδόσεων, είχε την πρώτη της επαφή με τα ακούσματα μέσα από τα παραδοσιακά παραμύθια της γιαγιάς της. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στο σχολείο του χωριού Μυτιληνιοί και στη συνέχεια στην Αθήνα, στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία. Ολοκλήρωσε τις σπουδές της αφοσιωμένη πάντα στην Λογοτεχνία και στην Ποίηση.
