Το ημερολόγιο μιας παρατεταμένης εφηβείας

Κι είναι πολλά τα όνειρα που θάφτηκαν μέσα στη γη σα σπόροι, πολλοί οι αγώνες που το δίκιο έχουν ζωστεί και πιο πολλή η προσμονή για ένα άφθαρτο ξημέρωμα που των πολλών η λύτρωση θα ντύσει σαν ρυθμός λιτός, το βήμα αυτού του κόσμου. Αυτού του κόσμου που αν αγγίξεις το σφυγμό του θα καταλάβεις ότι ξεπηδούν σεισμοί ανάμεσα απ' τους χτύπους. Γιατί εκείνος δεν ησύχασε ακόμα. Πως θα περίμενες να ησυχάσω εγώ;