Το θέατρο στην Κύπρο μετά την ανεξαρτησία (1960) βρίσκεται σε γόνιμη φάση, κυρίως ως προς τη βούληση να δημιουργηθεί θέατρο καλλιτεχνικών αξιώσεων. Ο πνευματικός κόσμος απαιτεί από τη νεοσύστατη πολιτεία να στηρίξει το θέατρο. Στο διάστημα 1960-1974 η θεατρική δραστηριότητα είναι έντονη, ιδρύονται πολλοί θίασοι, κυρίως βραχύβιοι, οι οποίοι παρουσιάζουν διαφορετικά είδη θεάτρου: επιθεώρηση, κυπριακή ηθογραφία, φαρσοκωμωδία και σπανιότερα, κυρίως στο τέλος της δεκαετίας του 1960, κλασικό και μοντέρνο ρεπερτόριο. Το επαγγελματικό θέατρο εδραιώνεται, οι περισσότεροι ηθοποιοί είναι πλέον καταρτισμένοι και έχουν την τέχνη τους ως αποκλειστικό επάγγελμα. Σημαντικότεροι θίασοι είναι ο ΟΘΑΚ (1961-1968), το Θέατρο Τέχνης (1961-1962), το Θέατρο του ΡΙΚ (1969-1971) και η Πειραματική Σκηνή (1972-1974).
Καρπός αυτής της διαδρομής είναι η ίδρυση του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου, το 1971. Ο ΘΟΚ κατά την πρώτη τριετία της δράσης του, μέχρι το ορόσημο του 1974, αρχίζει -μέσα από τις ιδεολογικές συγκρούσεις αυτής της ταραγμένης περιόδου- να διαμορφώνει τη φυσιογνωμία του.
Η 'Αντρη Χ. Κωνσταντίνου είναι θεατρολόγος, πτυχιούχος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών (1995) και διδάκτωρ του Τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (2004). Ασχολήθηκε συστηματικά με το θέατρο στην εκπαίδευση και με τη διοργάνωση και εμψύχωση θεατρικών εργαστηρίων. Εργάστηκε, μεταξύ άλλων, ως βοηθός σκηνοθέτη (Λευτέρης Βογιατζής, Εύης Γαβριηλίδης), στην επιμέλεια προγραμμάτων θεατρικών παραστάσεων (ΘΟΚ) κτλ. Έχει δώσει διαλέξεις και έχει παρουσιάσει επιστημονικές ανακοινώσεις με θέματα κυρίως γύρω από το θέατρο στη νεότερη Κύπρο. Από το 2005 συνεργάζεται ως ειδική επιστήμων με το Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου, όπου διδάσκει θεατρολογικά μαθήματα, ενώ παράλληλα συνεργάζεται και με το Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου ως δραματολόγος.
