Αυτό που ονομάζουμε κάλος στο σώμα αναφέρεται, βέβαια, στην εξωτερική εμφάνιση του ανθρώπου, στην εξωτερική αισθητική του ομορφιά του, αλλά στην πραγματικότητα το κάλλος είναι ένα και μοναδικό, που δεν βρίσκεται ούτε μόνο στην εξωτερική εμφάνιση του ανθρώπου, ούτε στην εσωτερική των ιδιοτήτων της ψυχής του. Όποιος μιλάει για κάλλος, πάντως, μιλάει γι' αυτό το ένα και μοναδικό κάλλος, που το αισθάνεται και το βλέπει είτε στην επιφάνεια του σώματος, είτε στην ψυχή του. Συχνά συμβαίνει η αναζήτηση να στρέφεται ή μόνο προς την αισθητική πλευρά του κάλλους (εξωτερική ομορφιά) ή μόνο προς τη νοητή του πλευρά, την ψυχή (εσωτερική ομορφιά).
Το δοκίμιο ερευνά το εξωτερικό κάλλος, την εξωτερική ομορφιά του σώματος, χωρίς να απορρίπτει εκείνο της ψυχής. Στη μια περίπτωση δεν πρέπει να απορρίπτει κανείς την αισθητή εξωτερική ομορφιά του σώματος, χωρίς ποτέ να νιώσει τη θεία της προέλευση, ενώ όταν στρέφεται μόνο στην αναζήτηση του κάλλους της ψυχής είναι σαν να απορρίπτει το εξωτερικό κάλλος, χωρίς ποτέ να έχει περάσει από τον απαραίτητο δίαυλο, που θα τον οδηγούσε στην κατανόηση του νοητού κάλλους.
Ο Ιωάννης Ζαμπάκος γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 1934 στη Θεσσαλονίκη, όπου και πραγματοποίησε τις εγκύκλιες σπουδές του. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης απ' όπου και πήρε το πτυχίου του το 1960. Απέκτησε την ειδικότητα της χειρουργικής το 1964. Το ίδιο έτος έγινε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Μετεκπαιδεύτηκε στην Αγγλία στην πλαστική και επανορθωτική χειρουργική και απέκτησε ειδικότητα το 1971.
Εργάστηκε στο Ειδικό Αντικαρκινικό Νοσοκομείο "Μεταξά" του Πειραιά από το 1971. Από το 1974 έγινε διευθυντής αυτοτελούς εξωτερικού ιατρείου και από το 1980 διευθυντής της αντίστοιχης με την ειδικότητα του κλινικής.
Διετέλεσε συγχρόνως σύμβουλος στα νοσοκομεία "Α. Συγγρός", "Οφθαλμιατρείο Αθηνών", "Τζάνειο" Γενικό Νοσοκομείο Πειραιά, "Αγ. Παντελεήμων" Πειραιά και "Ακληπιείο" Βούλας. Επίσης, υπήρξε μέλος πολλών επιστημονικών ιατρικών εταιρειών στην Αγγλία και στην Ελλάδα και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Πλαστικής και Επανορθωτικής Χειρουργικής.
Μετά την αποχώρησή του από το νοσοκομείο "Μεταξά", το 1986, συνέχισε να συνεργάζεται με μεγάλα ιδιωτικά νοσοκομειακά κέντρα μέχρι το 1992.
