«Το καταραμένο παιδί» του Ονορέ ντε Μπαλζάκ (1799-1850) αποτελεί μέρος των «Φιλοσοφικών μελετών» της Ανθρώπινης Κωμωδίας. Ο συγγραφέας, έχοντας για φόντο τους γαλλικούς θρησκευτικούς πολέμους στο τέλος του 16ου αιώνα, μας παρουσιάζει μια πολύ ενδιαφέρουσα οικογενειακή και ερωτική δραματική νουβέλα.
Ο φιλόδοξος κόμης ντ’ Ερουβίλ έχει απειλήσει πως, αν η γυναίκα του γεννήσει νωρίτερα από το προβλεπόμενο, θα σκοτώσει κι αυτήν και το παιδί , καθώς τίθεται ζήτημα για την τιμή του, αφού γνωρίζει πως εκείνη ήταν ερωτευμένη με άλλον άντρα, πριν προχωρήσει στον κανονισμένο από την οικογένειά της γάμο με τον κόμη. Αλίμονο! Ο Ετιέν γεννιέται πρόωρα και ονομάζεται «καταραμένος».
Ο συγγραφέας επιλέγει μια σκοτεινή περίοδο της γαλλικής ιστορίας για να στηλιτεύσει υπάρχουσες μεσαιωνικές αντιλήψεις, κοινωνικά στερεότυπα, νουθετήσεις, οικογενειακό επεμβατισμό και χειραγώγηση, που έχουν ως αποκλειστικό κίνητρο ενστικτώδεις και πρωτόγονες φιλοδοξίες και αντιλήψεις, βαθιά ριζωμένες από την απαρχή του ανθρώπινου γένους.
Ένας από τους θεμελιωτές του ρεαλιστικού μυθιστορήματος, γεννήθηκε το 1799 στην πόλη Τουρ της Γαλλίας. Σπουδάζει νομικά, ύστερα από παρότρυνση της οικογένειάς του, και φιλοσοφία. Το 1819, αρνείται να ακολουθήσει το επάγγελμα του συμβολαιογράφου, για να αφιερωθεί στη συγγραφή φιλοσοφικών δοκιμίων, μυθιστορημάτων και τραγωδιών. Σε όλα του πληθωρικός, τον χαρακτήριζε η ακατάβλητη εργατικότητα, το ακατάβλητο σθένος, όλα καθ' υπερβολή: το ίδιο ισχύει για την ερωτική ζωή του, τις καταχρήσεις, τις σπατάλες και τη μεγαλομανία του. Ζει πνιγμένος στα χρέη και δουλεύει όλο και περισσότερο και καταπιάνεται με όλο και περισσότερα για ν' απαλλαγεί απ' αυτά. Το 1822 γίνεται εραστής της κατά 20 χρόνια μεγαλύτερής του κυρία Ντε Μπερνύ. Εκείνη πρωτοδιαβάζει και καθαρογράφει τα έργα του. Θα πληρώσει κάθε εμπορικό του ναυάγιο: τυπογραφείο, βιβλιοπωλείο, έκδοση εφημερίδας, φυτείες ανανά, μετοχές σε σιδηροδρόμους. Συνάπτει παράλληλες ερωτικές σχέσεις, και το 1832 λαμβάνει το πρώτο γράμμα της "ξένης", της Εβελίνα Χάνσκα, κι αρχίζει φλογερή αλληλογραφία. Θα παντρευτούν το 1850, λίγους μήνες πριν από το θάνατό του. Χρειάστηκαν αρκετά χρόνια προσπάθειας, γράφοντας μυθιστορήματα της σειράς, για τις δημοφιλείς τότε επιφυλλίδες, χωρίς να υπογράφει καν, ωσότου αγγίξει την επιτυχία. Το 1833 συλλαμβάνει την ιδέα για το γιγαντιαίο εγχείρημά του την "Ανθρώπινη κωμωδία", όπου, ο Μπαλζάκ μιλάει για την "τεράστια έκταση ενός σχεδίου που αγκαλιάζει ταυτόχρονα την ιστορία και την κριτική της κοινωνίας, την ανάλυση των δεινών της και τη διερεύνηση των αρχών της", και συμπεριλαμβάνει μεγάλο μέρος του έργου, μεταξύ άλλων: "Η εξαδέλφη Μπέτυ", "Μπαρμπα-Γκοριό", "Ευγενία Γκραντέ", "Ο συνταγματάρχης Σαμπέρ", "Ο εξάδελφος Πονς". Πεθαίνει το 1850 στο Παρίσι σε ηλικία μόλις 51 ετών.
