"Γιομάτο με κτίρια το στρατόπεδο του Χαϊδαριού. Μικρά για μεγάλα δεν έχει σημασία. Καθένα τους έχει κι ένα μαντρί των "αμνών για σφαγή". Και τους διαλεχτούς τους βάζανε στο κτίριο 15. Σ' αυτό το κτίριο σβήνανε όνειρα κι ελπίδες. Σ' αυτό το κτίριο καυτές ανάσες μελλοθανάτων είχανε αποτυπωθεί στους τοίχους. Η καρδιά της κόλασης τούτης, το κτίριο 15, θα εξακολουθήσει να υπάρχει και μετά την Απελευθέρωση. Τι κι αν αποχώρησαν οι εωσφόροι κι οι σατανάδες; Άλλοι θα τους αντικαταστήσουν. Τι κι αν οι ψυχές των πατριωτών τριγυρνούσαν ακόμα σ' εκείνα τα μακρόστενα κελιά; Τα μαστίγια θα ξαναβουίξουν και θ' αυλακώσουν πλάτες "απελευθερωμένων" πατριωτών".
(απόσπασμα από το βιβλίο)
"Το κτίριο 15 του Χαϊδαρίου" περιγράφει τα δεινά που έζησαν οι φυλακισμένοι αγωνιστές της ελευθερίας στη διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου. Ο Γιάννης Κουβάς υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία έγκλειστος στο κτίριο 15 του Χαϊδαριού, έναν από τους φριχτότερους και πιο απάνθρωπους τόπους βασανιστηρίων της ελληνικής Ιστορίας.
Στο πρώτο μέρος του βιβλίου παρατίθενται στοιχεία για τους τρεις πρώτους "κρίκους" της ιστορίας τους στρατοπέδου του Χαϊδαρίου: στρατιωτική φυλακή επί Μεταξά, στρατόπεδο των Ιταλών για πέντε μέρες το 1943 και στρατόπεδο συγκέντρωσης των Γερμανών το 1943-44.
Ο "τέταρτος" κρίκος, το Χαϊδάρι ως στρατόπεδο εγκλεισμού των αριστερών και δημοκρατικών νέων στα εμφυλιακά χρόνια, αποτελεί το δεύτερο και βασικό μέρος του βιβλίου. Ο Γιάννης Κουβάς περιγράφει με δίκαιη αγανάκτηση και πικρό χιούμορ τα δεινά που υπέστη από την ελληνική πολιτεία, μόνο και μόνο επειδή πολέμησε στα βουνά τον Γερμανό κατακτητή: το "εθνικόφρον κράτος" μετέτρεψε το δικαίωμα των νέων να υπηρετήσουν την πατρίδα τους, σε καταναγκαστικά έργα και στέρηση της ελευθερίας τους.
"Το κτίριο 15 του Χαϊδαριού" είναι ένα πραγματικό ντοκουμέντο για τις πιο σκοτεινές στιγμές της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας και πρέπει να διαβαστεί από κάθε νέο που θεωρεί τον εαυτό του ελεύθερο.
Ο Γιάννης Κουβάς γεννήθηκε στην Καισαριανή το 1925, από γονείς πρόσφυγες από τη Μικρασία. Είναι συνταξιούχος Λυκειάρχης Φυσικής Αγωγής υπηρέτησε σε Γυμνάσια της επαρχίας και της Αθήνας, προπονητής ποδοσφαίρου, στίβου και πετοσφαίρισης, ειδικά στον "Εθνικό Αστέρα Καισαριανής" και στη "Νήαρ-Ηστ". Υπήρξε Διευθυντής του "Δημοσίου Παιδικού Γυμναστηρίου Καισαριανής". Έχει συνεργαστεί με αρκετές εφημερίδες, ιδίως επαρχιακές ("Επαρχιακά Νέα", "Δρήρος" Λασιθίου Κρήτης, "Φως" κλπ.), τοπικές ("Καισαριανή" "Εντός" της Καισαριανής κλπ.), καθώς και με διάφορα περιοδικά. Για τρία χρόνια ήταν υπεύθυνος του εκδιδόμενου περιοδικού "Μαθητικός Κόσμος", στην Ελευθερούπολη Καβάλας, καθώς και άλλων χρονιάτικων περιοδικών και εφημερίδων. Έγραψε περισσότερα από τριακόσια άρθρα αθλητικού και κοινωνικού περιεχομένου (Ιστορία του Αθλητισμού, Ολυμπιακοί Αγώνες, Ο θεσμός των κατασκηνώσεων, Αληθινές ιστορίες της ζωής από την οκτάχρονη εθελοντική υπηρεσία του στο Αναμορφωτήριο Κορυδαλλού κλπ.). Έχει εκδώσει μέχρι στιγμής είκοσι βιβλία (λαογραφία, παιδικά ποιήματα, σάτιρα, ζωγραφική, αθλητισμός), ενώ αρκετά ακόμη βρίσκονται υπό έκδοση. Σε γιορτές πολλών σχολείων έχουν παιχτεί και διδαχτεί από τον ίδιο διάφορα έργα του, όπως "Το παραμύθι της γιαγιάς", "Οι καλικάντζαροι", "Η τράτα", "Τα Χριστούγεννα" κλπ.
