Εκείνη, με το γερό χέρι, άνοιξε την χούφτα του παράλυτου χεριού. Η Δέσποινα αιφνιδιάστηκε. Μέσα στην χούφτα της υπήρχε το ματοζίνιχο. Εκείνο που της είχε φορέσει η θεία Ζωγραφία και η Αννίκα το πήρε με το που την είδε. Χρόνια ολόκληρα περίμενε να της το δώσει πίσω. Και όταν τόλμησε και το ζήτησε, της είπε πως το πέταξε. ''Το ματοζίνιχο'' ψέλλισε. "Ολα αυτά τα χρόνια...το κράταγες! ''Το πήρε και το κοίταξε, σχεδόν ευλαβικά. Όπως όταν κανείς, μετά από μια υπεράνθρωπη προσπάθεια κατακτάει ένα έπαθλο. Όπως όταν η επιθυμία χρόνων, γίνεται πραγματικότητα. Σαν να μην πίστευε στα μάτια της.''Το ματοζίνιχο'' ξαναείπε και ήρθε στα μάτια της η εικόνα της θείας Ζωγραφίας τη στιγμή που της το φόραγε:τσιτσεκόπο μ',να μην το βγάλεις ποτέ από πάνω σου'' της είχες πει.
