Το μεγάλο όνειρο

ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ Φυσά τόσο γλυκά... και φεύγει το μυαλό ταξιδεύει, χάνεται αλλού αυτό κι αλλού το σώμα. Μέρη ζεστά, στη φωλιά των αναμνήσεων πρόσωπα χαμένα -είτε έτσι είτε αλλιώς- μέρες και νύχτες ανήμερες. Αυτά τα μάτια, αυτή η αγκαλιά... Να μου τα έφερνε πίσω ο καιρός ή να με πήγαινεν εμένα στις ημέρες που δε με άγχωναν οι νύχτες...