Ανάμεσα στα όσα αποκαλύπτουμε με τις λέξεις και στα όσα κρύβουμε μέσα μας υπάρχει μια αναπόφευκτη τομή, μια ρωγμή ψυχικής έντασης: το μη-λεχθέν των συναισθημάτων.
Terra incognita μιας πολύπλοκης ψυχικής λειτουργίας, αμοιβαίος συμβιβασμός ανάμεσα στο κρυφό και στο υπονοούμενο, σύστημα άμυνας και χώρος ελευθερίας του ατόμου, το μη-λεχθέν δεν μπορεί να προσδιοριστεί εύκολα. Διαχέεται τόσο στην περιοχή του ασυνείδητου, όσο και στην περιοχή της συνειδητής έκφρασης. Είναι κάτι που ανήκει εξ ολοκλήρου στον κάθε άνθρωπο χωριστά, ως προσωπική κατάκτηση και δείκτης του ατομικού σε σχέση με το συλλογικό.
Αναγνωρίζοντας τον κίνδυνο που ελλοχεύει να σχηματοποιήσει ή να υπεραπλουστεύσει κανείς μια εσωτερική εμπειρία, ο Claude Olievenstein διερευνά διεισδυτικά το μη-λεχθέν σε διάφορους χώρους έκφρασης: στη θρησκεία, στην τέχνη, στην ερωτική συμπεριφορά, στις διαπροσωπικές σχέσεις, στα συναισθήματα.
Ο Claude Olievenstein, Γάλλος ψυχίατρος γερμανικής καταγωγής, γεννήθηκε στο Βερολίνο το 1933. Έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με τους νέους σε ηλικία τοξικομανείς και θεωρείται από τους διακεκριμένους ειδικούς σε θέματα θεραπείας τοξικομανών. Το 1971 ίδρυσε το θεραπευτικό κέντρο Marmottan στο Παρίσι. Συνδυάζει τη θεραπευτική αγωγή της αποτοξίνωσης με μια ήπιας μορφής ψυχοθεραπεία. Έχει γράψει μεταξύ άλλων τα έργα: "Il n'y a pas de drogues heureux" (1977), "La drogue" (1978), "La drogue ou la vie" (1984), "La clinique du toxicomane" (1987), "L' homme parano" (1992), "Naissance de la a vieillesse" (2000).
