Το "Παλίμψηστο του έρωτος" επικεντρώνεται στη διερεύνηση της σύνθεσης τής ψυχής. Ο έρωτας με όλες τις αποχρώσεις αποτελεί βασική, κορυφαία έκφραση της ύπαρξης και ως εκ τούτου οδηγό, υπό προϋποθέσεις, της ανίχνευσης τού είναι. Η σύσταση του εσωτερικού ανάγλυφου δεν μπορεί να γίνει κατανοητή χωρίς την ερμηνεία της γενεαλογίας της ψυχής.
Μέσω μιας ιστορίας έντονου πάθους, όπου το είδωλο προκύπτει στα "μέτρα" της ψυχής, ως έκφρασή της, ο συγγραφέας χρησιμοποιεί όλες σχεδόν τις τεχνικές αφήγησης (από το δοκίμιο μέχρι το θεατρικό λόγο) με σκοπό να παρουσιάσει τις αλλεπάλληλες "επιστρώσεις", δηλαδή τα διαρκή γραφήματα, προσθήκες και αφαιρέσεις, του πάπυρου της ψυχής.
