Ο κινηματογράφος έγινε 100 χρόνων σημαδεύοντας βαθιά τον αιώνα μας. Το απίθανο γεγονός της αναπαραγόμενης κίνησης πάνω στην οθόνη προσδίδει στις καθημερινές μας πράξεις, στα τοπία, στο καθετί, μια καινούργια μαγική όψη, ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί την εντύπωση πως προσεγγίζουμε το απρόσιτο. Από τις πρώτες στιγμές της γέννησής του μέχρι τα σημερινά ηλεκτρονικά σπέσιαλ εφέ, ο κινηματογράφος δημιουργεί έναν κόσμο ψευδαισθήσεων και προαναγγελθέντος ψεύδους: σ' αυτήν την επινόηση έγκειται η έκσταση που προκαλεί η μεγάλη οθόνη. Ο Γιούζεφ Ιζαγκπούρ μας προσφέρει μια μεστή σύνοψη της ιστορίας του κινηματογράφου και των σημαντικότερων τάσεών του.
Γεννήθηκε στην Τεχεράνη, και ζει στο Παρίσι από το 1958, όταν ήρθε να σπουδάσει κινηματογράφο, στην αρχή εικονοληψία στη σχολή Λουί Λιμιέρ, και στη συνέχεια σκηνοθεσία και μοντάζ στο Ινστιτούτο Ανώτερων Κινηματογραφικών Σπουδών (IDHEC). Στη συνέχεια μελετά φιλοσοφία. Μετά από ένα πρώτο βιβλίο για τον Λουκίνο Βισκόντι το 1966, γράφει συστηματικά για τον κινηματογράφο και την εικόνα γενικά και συνεργάζεται με πολλά περιοδικά. Κύρια έργα του για τον κινηματογράφο είναι:
-Από τη μια εικόνα στην άλλη: η νέα νεωτερικότητα του κινηματογράφου, 1982
-Λουκίνο Βισκόντι: η εικόνα και το νόημα, 1984
-Σύγχρονος κινηματογράφος: από αυτή την πλευρά του καθρέφτη, 1986
-Μορφές ασυνέχειας: το στιλ του Γιασουτζίρο Όζου, 1994
-Όπερα και θέατρο στο σημερινό κινηματογράφο, 1995
