Το τρένο για τον Άγιο Μαρτίνο

Το τρένο για τον Άγιο Μαρτίνο είναι η απεγνωσμένη με οποιονδήποτε τρόπο προσπάθεια του ανθρώπου να επιβιώσει, να κρατηθεί στη ζωή και να μη χάσει τα κεκτημένα του. Και όταν ξαφνικά βλέπει να του τα παίρνουν, και να χάνονται το ένα μετά το άλλο (το τρένο σταματάει, δεν προχωράει ή πάει πολύ αργά, δεν έχει αέρα, δεν έχει νερό, δεν έχει οδηγό) κλείνεται μέσα σε μια παραποιημένη πραγματικότητα. Μέσα σε έναν κόσμο όπου ο άνθρωπος προσπαθεί μέσα στο κεφάλι του να αποφύγει την καταστροφή που έρχεται, την καταστροφή που αρνείται να δει, παραποιεί τα γεγονότα για να τους δώσει μια "βολική" εξήγηση και να παρατείνει έστω και μέσα στο ψέμα την ύπαρξή του. Οι επιβάτες του βαγονιού δε λένε ψέματα ο ένας στον άλλον. Λένε ψέματα στον ίδιο τους τον εαυτό και μέσα στον πανικό τους προσπαθούν να επιβάλλουν τα ψέματα αυτά και στους άλλους, για να ενισχύσουν και να επιβεβαιώσουν ο καθένας τη δική του πραγματικότητα. Όλα αυτά δεν είναι ξεκάθαρα μέσα στο μυαλό τους ακριβώς λόγο του πανικού. Πανικός που προκαλείται από τα διάφορα γεγονότα που συμβαίνουν έξω από το βαγόνι, στο υπόλοιπο τρένο, στο άλλο τρένο κλπ. Και ερμηνεύουν τις παραποιημένες φήμες, όπως βολεύουν τον καθένα για να επιζήσουν. Τα γεγονότα αυτά μπορεί να μην είναι πραγματικά, να μην έχουν συμβεί ποτέ, να μην υπάρχει καν το υπόλοιπο τρένο, η μηχανή. Να μην υπάρχει τίποτα.