Τον έρωτα τον κοίταξα

Λέει ο έρωτας: Θα σε γειώσω με τον τρόπο του ενστίκτου. Το βλέμμα σου θα είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμο να επωφεληθεί από ένα σκύψιμο μπροστά, ένα τυχαίο σταυροπόδι. Ή, ανάποδα, με μάτια σκύλας σε οίστρο, διαρκώς καρφωμένο εκεί που φουσκώνει το αρσενικό φερμουάρ σου. Να ξέρεις από την αρχή ότι εκεί είναι όλο το ζήτημα. Όπως στα έντομα, όπως στα άνθη, όπως στα έμφυλα γράμματα της αλφαβήτας. Τ' άλλα τα λέμε να παρηγορήσουμε το θάνατο. Τότε είναι που θα χωριστείς σε δυο χωράφια, θα χάσεις τη διάκριση. Κι ενώ μέσα σε πηχτές σταγόνες, σάλια και υγρά απ' την κοιλιά τα κατωσέντονά σου, εσύ δεν θα τα παραδέχεσαι. Θα τα μεταλαμβάνεις, να πιπερίζεται ο ουρανίσκος σου από ενδείξεις ψυχής. Που μονάχα με σώμα. Που μονάχα το σώμα την πλάθει πηλό. Και οι θεοί σου - τι θηρία ανήμερα. Με το σώμα κι αυτοί. Μες στο σώμα.