Παρά το γεγονός ότι κατά τις τελευταίες δεκαετίες έχει σημειωθεί διεθνώς σημαντική βελτίωση στο επίπεδο υγείας και στην κάλυψη του πληθυσμού από τις υπηρεσίες φροντίδας υγείας, οι ανισοτιμίες τόσο μεταξύ των χωρών όσο και ανάμεσα στις κοινωνικοοικονομικές ομάδες αλλά και τις γεωγραφικές περιφέρειες εξακολουθούν να υφίστανται και σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν διευρυνθεί. Τα άτομα που ανήκουν σε χαμηλότερες κοινωνικοοικονομικές ομάδες εμφανίζουν υψηλότερους δείκτες νοσηρότητας, θνησιμότητας και αναπηρίας, χρησιμοποιούν σε μικρότερο βαθμό τις υπηρεσίες υγείας από ότι θα ήταν αναμενόμενο με βάση τις ανάγκες τους και πολλές φορές αναγκάζονται να συμμετέχουν στο κόστος παροχής ορισμένων υπηρεσιών υγείας, με ένα υψηλό μερίδιο του εισοδήματός τους. Οι πολιτικές σκληρής λιτότητας που εφαρμόζονται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα καθώς επίσης η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών υγείας που προωθείται από φιλελεύθερης έμπνευσης μεταρρυθμίσεις, αναμένεται να επιδεινώσουν ακόμα περισσότερο το πρόβλημα. Στο πλαίσιο αυτό, ο παρών τόμος αποσκοπεί στο να συνοψίσει τη βασική συζήτηση που λαμβάνει χώρα διεθνώς και να σκιαγραφήσει την υφιστάμενη κατάσταση στην Ελλάδα.
