[τα καλύτερα ποιήματα
δεν γράφονται, σβήνονται
με υδρίες ανάσες ασύνετου πάθους]
ΣΤΟΥΣ ΛΕΙΜΩΝΕΣ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ
M' ανοιχτούς τους ασκούς των ανέμων
σαλπάρουμε
στ' ανοιχτά θαλασσών και ερώτων
ανιχνεύοντας ρίμες
σε βυθούς των αιώνων θαμμένες
με φανούς βιβλικούς κι άγιες θύμησες
μ' αγρυπνίες κυμάτων και ήχων
που ενώνουν το φως με τα θαύματα
στους ναούς των ανθών
και ευκταίους λειμώνες των άστρων.
