Το βιβλίο πραγματεύεται την πολιτισμική λογική των μέσων στη μεταψηφιακή εποχή μέσα από μια φαινομενολογική προσέγγιση του φαινομένου, στον ίδιο χρόνο μελετά το αισθητικό σε σχέση με το πολιτικό όπως αυτό αρθρώνεται από τις αρχές του 21ου αιώνα και τις απαρχές της μεταδικτυακής τέχνης μέχρι την περίοδο της πανδημίας και του βιοτρόμου. Πρόκειται για τρία κεφάλαια με εισαγωγή και επίλογο όπου εκτός των άλλων προτείνεται μια γενεαλογία της σωματικότητας και της ψηφιακής απεικόνισης του σώματος στο καθεστώς μιας νέας αισθητικής των μέσων. Πως η ψηφιακή υπαρκτότητα και η μετα-ανθρώπινη υποτιθέμενη αφήγηση ουσιαστικά αποτελεί μέρος της μετα-αλήθειας και της τροπικής της νέας βιοπολιτικής σε σχέση με τη χειραγώγηση του βιώματος.
