Τα όσα συμβαίνουν, κατά την δίκην, ενώπιον του στρατοδικείου Αθηνών, των 28 Ελλήνων αξιωματικών, είναι αδύνατον να χαρακτηρισθούν. Και δεν τιμούν, βεβαίως, το αμφισβητούμενον κύρος της στρατιωτικής δικαιοσύνης. Δεν επεδίωξα να είμαι συνήγορος κανενός κατηγορουμένου, διά να έχω το δικαίωμα της αντικειμενικής, αδιαβλήτου και αμεροβλήπτου κριτικής της διεξαγωγής της διαδικασίας και των εκδοθησομένων αποφάσεων. Καίτοι θεωρώ πάντας τους κατηγορουμένους αθώους, διότι ως νομικός πιστεύω ακραδάντως εις την αλήθειαν, την διακηρυχθείσαν διά του άρθρου 9 της αθανάτου διακηρύξεως των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτου του 1789, ότι κάθε κατηγορούμενος δι' αξιόποινον πράξιν πρέπει να θεωρείται αθώος πριν κηρυχθεί υπό της δικαιοσύνης αμετακλήτως και τελεσιδίκως ένοχος.
Ο Λάμπρος Ρακόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1904. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κατά τα έτη 1920-1924 και άρχισε τη δικηγορική του καριέρα στον ΔΣΑ το 1927 ασκώντας τη δικηγορία μέχρι το 1931.
Στον εισαγγελικό κλάδο εισήλθε το 1931 και υπηρέτησε ευδόκιμα τον χώρο της δικαιοσύνης όπου εξήλθε με το αξίωμα του εισαγγελέως εφετών το 1963.
Ως συνταξιούχος πλέον εισαγγελέας εφετών επαναδιορίσθηκε δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω στον ΔΣΠ το 1964 έως το 1972.
Κατά το διάστημα 1963-1967 ο Λ. Ρακόπουλος αρθρογράφησε σε εφημερίδες και περιοδικά της Αθήνας και υπερασπίστηκε με θέρμη και επιστημονική ακρίβεια τα συνταγματικά, πολιτικά και εθνικά δίκαια τη πολιτικά ταραγμένη περίοδο των ετών
1963-1967.
