Τέλειωσαν οι μέρες των αγίων; Πού είναι οι γλυκές μορφές, που γέμιζαν τα παιδικά όνειρα; Κάποτε κατέβαιναν από το τέμπλο και μοιραζόντουσαν τα παιδικά παιχνίδια. Τώρα ξαναγύρισαν στη θέση τους και με βλέμμα ακίνητο περιμένουν. Σίγησαν αυτοί ή εμείς λιποτακτήσαμε "εις χωράν μακράν"; Στέλνει ακόμη ο θεός τους φίλους του να ζήσουν ανάμεσα μας; Πού είναι; Τι λένε; Μας ακούν; Γιατί σιωπούν;
Πασκίζει η ψυχή να κρατηθεί από λιβανοκαπνισμένες εικόνες και κιτρινισμένα φύλλα παλιών συναξαριών, "Δε γίνονται πια θαύματα", κραυγάζει ο αλαζόνας νους. Άλλο δε βλέπουν τα πήλινα μάτια, από προγράμματα και αριθμούς. Τα μάτια όμως της καρδιάς τρυπούν το άπειρο, αναζητώντας τα απίστευτα. Ανοίγει τότε ο ουρανός κι αγγελικές φωνές γεμίζουν τον αέρα.
Γαληνεύει η ψυχή και ξαναγίνεται παιδάκι, που αγριεύτηκε εκεί έξω, μα τώρα βρήκε ξανά τους φίλους του και μια μεγάλη αγκαλιά, για να ξανακουρνιάσει. Έψαχνε σημεία και τέρατα να στυλωθεί. Κι έφτασε τώρα η στιγμή να βρει μέσα σ' αυτήν την αγκαλιά το μεγαλύτερο θαύμα απ' όλα.
Ο Ηλίας Λιαμής γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου ολοκλήρωσε τις θεολογικές και μουσικές του σπουδές.
Το 1988, με την καθοδήγηση του θεοφιλεστάστου Επισκόπου Διοκλείας Καλλίστου Γουέαρ ξεκίνησε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης την διδακτορική του διατριβή, σχετικά με την ανθρωπολογία του αγίου Θεόληπτου Φιλαδέλφειας, την οποίαν ενέκρινε η Γενική Συνέλευση του τμήματος Κοινωνικής θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών το 2004.
Κατά την περίοδο αυτή έγινε δεκτός ως υποψήφιος διδάκτορας στο τμήμα Μουσικολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ίδιου Πανεπιστημίου.
Από το 1989 εργάζεται ως καθηγητής Μέσης Εκπαιδεύσεως και ανώτερων θεωρητικών της μουσικής, ενώ από το 2000 ανέλαβε την προεδρία της Συνοδικής Επιτροπής Καλλιτεχνικών Εκδηλώσεων της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία διοργάνωσε μεγάλο αριθμό εκδηλώσεων και συνεδρίων σε όλη την Ελλάδα.
Όπως λέει ο ίδιος είναι σύζυγος και πατέρας δύο καλών παιδιών και υπήρξε μέχρι τώρα ευλογημένος, γιατί γνώρισε ανθρώπους μόνον καλύτερους από εκείνον.
Προς το παρόν ζει στον Πειραιά και προσπαθεί, όσο μπορεί, να κρατάει τα αυτιά της καρδιάς του ανοιχτά στους ψίθυρους των αγγέλων...