Έρωτας, αγάπη, θάνατος, βλάσφημες προσευχές, οργισμένες ματιές, αθώα παρατήρηση. Σ’ αυτές τις περιοχές, σ’ αυτές τις αντιδράσεις βρίσκεται και φτιάχνεται η ποίηση του Αλέξανδρου Στεργιόπουλου. Ποιήματα που κράτησαν τις αφορμές και αναζήτησαν τις αιτίες, τις απορίες.
Η απώλεια.
Η σιωπή, το χαμηλωμένο βλέμμα, ο κόμπος στον λαιμό.
Τα υγρά ματιά, τα χρώματα του νοσοκομείου,
«ήρθε η σειρά σας, περάστε».
Δωμάτιο δίχως παράθυρα, άσπρη ποδιά, αντισηπτικό,
«εντάξει, τελειώσαμε».
Πιθανότητες, βιβλιογραφία, παλινδρόμηση,
τα μάτια ψάχνουν το στόμα, την έξοδο.
Ένας θάνατος ακόμα στο χειρουργικό τραπέζι,
ώρα 09:36 π.μ. Συνεχίζουμε
Ο Αλέξανδρος Στεργιόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980.
Μετά το λύκειο, σπούδασε σε ιδιωτική σχολή αθλητικής δημοσιογραφίας. Έχει εργαστεί σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιοφωνικούς σταθμούς. Συνεχίζει να ασχολείται με το αθλητικό ρεπορτάζ. Παράλληλα, δουλεύει στο χώρο του βιβλίου δημοσιεύοντας βιβλιοκρισίες-βιβλιοπαρουσιάσεις.
Τα "Ίχνη πολύχρωμου μελανιού" είναι το πρώτο του βιβλίο.
