Διαβάζοντας χωρίς κόπο το ρέοντα λόγο του συγγραφέα διακρίνεις δύο βασικούς άξονες, στους οποίους άνετα κινείται. Ο πρώτος άξονας είναι ο ρεαλισμός του. Γνωρίζει πολύ καλά άπαντα τα δρώμενα στη Νεοελληνική πραγματικότητα χωρίς να τα εξωραΐζει μεροληπτικά. Επίσης όμως αντιλαμβάνεται τη χαρισματική παρουσία της Εκκλησίας μέσα σ' αυτόν τον κόσμο και τη διακριτική χριστομεταποιητική της ικανότητα. Κλείνοντας αυτό το βιβλίο δε μένεις με την πίκρα μιας απαισιόδοξης προοπτικής -με την οποία σε ποτίζουν κάποια σύγχρονα κουλτουριάρικα βιβλία -αλλά σου δημιουργεί διάθεση για ψύχραιμη και νηφάλια αντιμετώπιση όλων των... ερχόμενων... παγκοσμίων... πραγμάτων...
Πρωτοπρεσβύτερος
Σαράντης Σαράντος
