Μεταξύ 1990 και 2000 το μέσο βιοτικό επίπεδο της ανθρωπότητας αυξήθηκε περισσότερο απ’ όσο είχε αυξηθεί από το έτος 1 μέχρι το 1820. Δισεκατομμύρια άνθρωποι βγήκαν ή αναμένεται να βγουν έτσι από την αθλιότητα. Κι όμως, ένας καινούργιος μαλθουσιανισμός φαίνεται να κάνει την εμφάνισή του: εξαιτίας των εύθραυστων περιβαλλοντικών ισορροπιών, είμαστε πια υπερβολικά πολλοί για να ευημερούμε. Έπειτα από 200 χιλιάδες χρόνια αγώνων ενάντια στις δυνάμεις της φύσης, ο άνθρωπος απέκτησε πάνω της μια τραγική υπεροχή, και γι' αυτό είναι υποχρεωμένος να απαρνηθεί την οικονομική ανάπτυξη: πολλοί είναι αυτοί που επαγγέλλονται το σταμάτημα της ανάπτυξης και την αναστολή της προόδου. Οι συγγραφείς του βιβλίου, αντίθετα, πιστεύουν ότι μπορούμε να συνεχίσουμε στον δρόμο της ανθρώπινης ανάπτυξης χωρίς να θυσιάσουμε τα οικοσυστήματα του πλανήτη, υπό τον όρο να εντείνουμε τις δημοκρατικές μας διεκδικήσεις. Το κλειδί για τη βιώσιμη ανάπτυξη βρίσκεται στην οικολογική ισότητα.
