Η μελέτη του νοικοκυριού και της καθημερινής ζωής αναγνωρίζεται ολοένα και περισσότερο ως θεμελιώδης για την κοινωνική αρχαιολογική ανάλυση. Το παρόν βιβλίο πραγματεύεται για πρώτη φορά στην αρχαιολογία το νοικοκυριό ως διαδικασία και ως εννοιολογικό και αναλυτικό εργαλείο για την ερμηνεία της κοινωνικής οργάνωσης από τη βάση της. Σε λεπτομερείς μελέτες περίπτωσης από τη νεολιθική Ελλάδα η συγγραφέας εξετάζει πώς ορίζεται το νοικοκυριό κοινωνικά, πολιτισμικά και ιστορικά: νοικοκυριό και κοινότητα, ποικιλομορφία, παραγωγή και αναπαραγωγή, ατομική και συλλογική εμπρόθετη δράση, ταυτότητα, αλλαγή, συνθετότητα, ενσωμάτωση και συνοχή. Η μονογραφία εμπλουτίζεται με εις βάθος ανάλυση του πλαισίου προσέγγισης του νοικοκυριού στις κοινωνικές επιστήμες και με τη σύνθεση πολλών παραδειγμάτων από ανθρωπολογικές, ιστορικές και κοινωνιολογικές μελέτες. Συνολικά, αντιστρέφει τη θεώρηση του νοικοκυριού ως παθητικού, ανιστορικού και στάσιμου, καταδεικνύοντας, αντιθέτως, ότι το νοικοκυριό είναι ενεργό, δυναμικό και διαρκώς μεταβαλλόμενο.
Η Στέλλα Σουβατζή είναι διδάκτωρ αρχαιολογίας του πανεπιστημίου του Καίμπριτζ, μεταδιδακτορική υπότροφος του ΙΚΥ.
