ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ στη μνήμη του πατέρα μου Συναντηθήκαμε στις όχθες τ’ ουρανού. Πλάνιζε τον κορμό μιας λεύκας. Με ροκανίδια ύφαινε διάστικτο ρούχο, όπου επάνω του κεντούσαν οι μοδίστρες των νεφών σκίουρους, πουλιά, φύλλα. Σαν έρθει η ώρα το φορά, είπε. Ν’ απλώσεις ρίζες μες στη γη. Να γίνεις δέντρο.
