Οι διηγήσεις, από την καινούρια γειτονιά του συγγραφέα, την οδό Πανδώρας στην Εκάλη, ανακαλούν στη μνήμη τα καθημερινά γεγονότα της χρονικής πε-ριόδου 1956-1967, ώστε να ξαναθυμηθούν οι παλαιότεροι και να πληροφορη-θούν οι νεότεροι. Αυτή η χρονική περίοδος ήταν σημαντική σε πολιτικά γεγονότα που μας σημάδεψαν. Φανερώνονται ή συμπεραίνονται συμπεριφορές και νοοτροπίες ώστε να καταδειχθεί ποιοι πραγματικά είμαστε. Αυτοί είμαστε, εσύ, εγώ και οι άλλοι. Έμμεσα καλείται ο αναγνώστης θα ξαναθυμηθεί από πού ξεκινήσαμε το 1834, και την επακολουθήσασα πρόοδό μας, ενώ στην πραγματικότητα είμαστε ακόμη σε κατάσταση εξέλιξης. Και επειδή ξεπεράσαμε την Ύβρη ήρθε η Νέμεσις.
Ξαναζωντανεύουν λοιπόν τα γεγονότα με τους γείτονες, τα παιδιά που παίζαμε, το πηγαιμό στο σχολείο, το ταξίδι των γονιών στο Βουκουρέστι, τα ρητορικά γυμνάσματα στο Κολλέγιο Αθηνών, την ορκωμοσία στη Στοά του Αττάλου, την εργασία του πατέρα και τις δραστηριότητες της οικογένειας στην Αίγυπτο· την ειδοποίηση της Στρατολογίας, το Φροντιστήριο Μανωλκίδη, τις πατρικές συμβουλές, τις σπουδές στην Ιατρική Σχολή Θεσσαλονίκης και της Αθήνας· τη συμπεριφορά, τις ιδιαιτερότητες, και τις παραξενιές των καθηγητών του Πανεπιστημίου, τις φοιτητικές εξετάσεις, τις απόψεις των φοιτητών της Ιατρικής, πώς αποκτούν με εκβιασμό οι φοιτητές βιβλιοθήκη· τη στρατιωτική θητεία στην Τρίπολη, στη Χίο και στη ΑΣΔΕΝ, το Διαρκές Στρατοδικείο Αθηνών -που δίκαζε την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ-, την εργασία του πατέρα στην Ινδονησία, το φοιτητικό ταξίδι στο Μόναχο· και τα πολιτικά γεγονότα, το βασιλικό πραξικόπημα και την αποστασία, μέχρι και τον λόγο του Γέρου της Δημοκρατίας στην πλατεία Κλαυθμώνος στις 16 Φεβρουαρίου 1966, με κατάληξη τη ματαίωση των εκλογών του Μαΐου 1967 από τη Χούντα στις 21 Απριλίου του 1967.
Οι διηγήσεις πλαισιώνονται από φωτογραφίες, σκίτσα, εικόνες και, τέλος, από τα επιλεγμένα γράμματα συμμαθητών/συμφοιτητών της περιόδου 1959-1962, τις ζωγραφικές του συγγραφέα των ανθρωπίνων ιστών στο μάθημα της Ιστολογίας 1960/61, και την πρώτη του Ιατροδικαστική Έκθεση στο μάθημα της Ιατροδικαστικής-Τοξικολογίας 1963-64.
Ο Δημήτρης-Σόλων Γ. Γεωργόπουλος γεννήθηκε στους Αμπελοκήπους της Αθήνας το 1940. Αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών και την Ιατρική Σχολή Αθηνών.
Ειδικεύτηκε στη Γερμανία στη Γενική Χειρουργική και την Αγγειοχειρουργική και ανακηρύχθηκε διδάκτορας στη Βόννη και στην Αθήνα.
Το 1975 επέστρεψε στην Ελλάδα Επιμελητής σε Κλινικές Γενικής Χειρουργικής
και Αγγειοχειρουργικής. Υπηρέτησε ως διευθυντής το Εθνικό Σύστημα Υγείας
σε δυο Αγγειοχειρουργικά Τμήματα: Ελπίς και Κωνσταντοπούλειο-Αγία Όλγα.
Διετέλεσε Γραμματέας της Ελληνικής Αγγειοχειρουργικής Εταιρείας και για πολλά χρόνια Εισηγητής/Κριτής στα Συμβούλια Κρίσεων Γιατρών του Ε.Σ.Υ.
και Μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του Περιοδικού της Ευρωπαϊκής Αγγειοχειρουργικής Εταιρείας.
Διοργάνωσε διάφορα Εκπαιδευτικά Προγράμματα για Γιατρούς και Νοσηλευτές,
Αγωγής Υγείας για το Κοινό και τους Ασθενείς και Επαγγελματικού Προσανατολισμού για μαθητές Λυκείου.
Με ενέργειές του καθιερώθηκε το 1989 η ειδικότητα της Αγγειοχειρουργικής.
Στην Τράπεζα Ιστικών Μοσχευμάτων του Κ.Π.Ε. Δημόκριτος κατασκεύασε ένα υποκατάστατο των αγγείων και στο Πανεπιστήμιο Heinrich-Heine στο Ντύσελντορφ ένα βαλβιδοτόμο. Εκτός από τις διάφορες επιστημονικές
δημοσιεύσεις, ανακοινώσεις, ομιλίες, κλπ. ήταν συγγραφέας ή επιμελητής
τριάντα και πλέον ιατρικών βιβλίων που διατέθηκαν ατελώς καθώς και τριών κατατοπιστικών Φυλλαδίων για τις Παθήσεις των Αγγείων (1986) που υιοθετήθηκαν και κυκλοφόρησαν από το Υπουργείο Υγείας το 1989
ως Αγωγή Υγείας και το 2006 από την Ελληνική Αγγειοχειρουργική Εταιρεία.
Μετά την αποχώρηση του από το Ε.Σ.Υ., στα μέσο του 2006, δεν εξασκεί πια την Αγγειοχειρουργική. Το "Ε.Σ.Υ. εγώ και οι άλλοι" είναι το πρώτο του μη επιστημονικό βιβλίο.
