"Το Μυθιστόρημα της Λευκίππης και του Κλειτοφώντα", μολονότι εντάσσεται στην ευρύτερη μυθιστορηματική παράδοση της ύστερης αρχαιότητας, ξεχωρίζει από τα άλλα ομοειδή έργα του συγγραφέα, λόγω της έξυπνης αφηγηματικής τεχνικής του, που καταφέρνει να συνδυάσει την αμεσότητα και ζωντάνια του πρωτοπρόσωπου αφηγητή με τις βαθύτερες γνώσεις και αναλύσεις που μπορεί να προσφέρει ένας τριτοπρόσωπος αφηγητής.
