Η ποίηση του Έλιοτ αποτελεί αστείρευτη πηγή τέρψης και το συνεχές παγκόσμιο ενδιαφέρον γι’ αυτήν εδράζεται στην ικανότητα που είχε ο κορυφαίος μοντερνιστής ποιητής να εκφράζει τον προσωπικό του κόσμο μέσα από μια πρωτότυπη ποιητική γραμμή.
Σε αυτό το βιβλίο περιλαμβάνονται δύο από τις σπουδαιότερες συνθέσεις του μαζί με αναλύτικα σχόλια. Αμφότερες αποτελούν σταθμούς στην ποιητική ανέλιξη του Έλιοτ και ορόσημα της αγγλοσαξωνικής και παγκόσμιας ποίησης.
Σύμφωνα με τον καθηγητή ποίησης του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Πήτερ Λήβι: "O Ρόης Παπαγγέλου επαναιχμαλωτίζει τα πρωτότυπα κείμενα με έναν καταπληκτικό τρόπο. Δεν υπάρχει κανένας μεταφραστής από Ελληνικά σε Αγγλικά που μεταφράζει το ίδιο καλά. Πολλές στροφές του Έλιοτ του, κι εννοώ μέχρι 4 και 5 αράδες κάθε φορά, ώστε κανείς να αισθάνεται τη συνέχεια και την αντιδιαστολή του ρυθμού, καθώς και το αδιαμφισβήτητο των κατακλείδων του, είναι ώσαν κρυφή γραφή του Έλιοτ στα Ελληνικά... Παρ’ όλα αυτά η "Χέρσα γη" του Έλιοτ είναι ένας κόσμος που οι νέοι πρέπει να ’χουν στη δική τους γλώσσα, και ο Ρόης Παπαγγέλου, με τη μετάφραση του "Προύφροκ" και τις προηγούμενες μεταφράσεις του άλλων ποιημάτων του Έλιοτ τους εξυπηρέτησε".
Γεννήθηκε στον Άγιο Λουδοβίκο του Μισούρι, στις ΗΠΑ, το 1888 από πουριτανή αριστοκρατική οικογένεια διαπρεπών επιστημόνων και ανατράφηκε με τις αρχές του παππού του που ήταν θεολόγος. Σπούδασε στην Ακαδημία Σμιθ της Μασαχουσέτης, βραβεύτηκε με χρυσό μετάλιο στα λατινικά από την Milton Academy. Σπούδασε τέσσερις γλώσσες: ελληνικά, λατινικά, γαλλικά, γερμανικά και συνάμα μεσαιωνική ιστορία, συγκριτική φιλολογία και ιστορία νεώτερης φιλοσοφίας. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα φιλοσοφίας στο Χάρβαρντ από τον Μπ. Ράσελ, το 1914 καθώς και σανσκριτική και νεώτερη ινδική φιλοσοφία. Γνώστης της γαλλικής φιλολογίας επιδόθηκε στην ποίηση. Το 1915 ο Έλιοτ εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο παραδίνοντας μαθήματα σε σχολεία και αργότερα διορίστηκε στη Lloyd' s Bank του Λονδίνου όπου εργάστηκε οχτώ χρόνια. Η ποίηση του κατατάσσεται σε πέντε περιόδους. Η πρώτη περίοδος (1909-1919) περιλαμβάνει τα ποιήματα: "Το τραγούδι της αγάπης του Άλφρεντ Προύλφροκ", "Το πορτραίτο μιας κυρίας", "Πρελούδια", κ.ά. Η δεύτερη περίοδος (1920-1925) περιλαμβάνει τα ποιήματα: "Γερόντιον", "Ιπποπόταμος", "Η έρημη χώρα", κ.ά. Στην τρίτη περίοδο ανήκουν "Οι άδειοι άνθρωποι", ενώ στην τέταρτη περίοδο (1927-1934) περιλαμβάνονται τα ποιήματα: "Το ταξίδι των Μάγων", "Ένα τραγούδι για τον Συμεών", "Animula", "Βράχος", κ.ά. Στην πέμπτη περίοδο (1935-1942) ανήκουν τα "Τέσσερα κουαρτέτα". Τα θεατρικά του έργα είναι τα "Φονικό στην εκκλησιά" ("Murder in the Cathedral"), "Sweeny Agonistes", "Κοκτέιλ πάρτυ" κ.ά. Ως δημοσιογράφος και κριτικός έδωσε αξιόλογα δείγματα. Από το 1922 που ήταν εκδότης του περιοδικού "Κριτήριον" σκοπό είχε να δημιουργήσει μια θέση για τις νέες τάσεις της λογοτεχνίας και την κριτική. Στα δοκίμια και τις μελέτες ανήκουν: "Η παράδοση και το ατομικό ταλέντο", 1919, "Η χρήση της ποίησης και η χρήση της κριτικής", 1933, "Σημειώσεις για τον ορισμό της κουλτούρας", 1948, "Ποίηση και δράμα", 1951, κ.ά. Το 1948 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Πέθανε στις 4 Ιανουαρίου 1965.
